Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

damni N N

  • 1 damni

    Welsh-English dictionary > damni

  • 2 damni

    damn

    Esperanto-English dictionary > damni

  • 3 damnum

        damnum ī, n    [3 DA-], hurt, harm, damage, injury, loss: hoc lucri quantum ei damni adportet, T.: damna aleatoria: civitatum damna: amissi corporis, Ph.: cohortium, Cs.: post damnum sic, etc., after your ruin, H.: aliena levare Damna, misfortunes, O.: damnum eius interitu fecerunt, suffered: damna ferenda arbitrari: accipere, H.: pati, to put up with, L.: Damna tulit, suffered, O.: ex quā (pace) ad rem p. damna pervenerint, S.: cum damna damnis continuarentur, defeats, Ta.: naturae, natural defect, L.: egestas facile habetur sine damno, i. e. has nothing to lose, S.: nec sibi damno foret, H.: Lingua fuit damno, O.— A lost object (poet.): mater circum sua damna volans, her stolen brood, O.— A fine, mulct, penalty: damnum inhibere, L.: tanto damno senatorem cogere: eos morte, damno coercent (leges).—In law: damnum iniuriā (datum), i. e. damage wrongfully done, trespass: ab Sabellio multam lege Aquiliā damni iniuriā petere: infectum, not suffered, i. e. threatened ; hence, satis dare damni infecti alicui, to give security against loss.
    * * *
    finanical/property/physical loss/damage/injury; forfeiture/fine; lost possession

    Latin-English dictionary > damnum

  • 4 damnum

    damnum (late Lat. sometimes dampnum), i, n. [for daminum, neut. of old Part. of dare, = to didomenon, v. Ritschl, Opusc. Phil. 2, 709 sq. Less correctly regarded as akin to dapanê. Cf. Varr. L. L. 5, § 176 Müll.; Dig. 39, 2, 3], hurt, harm, damage, injury, loss; opp. to lucrum (syn. jactura, detrimentum, incommodum, dispendium. Freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    hauscit, hoc paullum lucri quantum ei damni adportet,

    Ter. Heaut. 4, 4, 25; cf.:

    si in maximis lucris paullum aliquid damni contraxerit,

    Cic. Fin. 5, 30, 91; id. Verr. 2, 1, 12 (with dedecus, as in Plaut. Bac. 1, 1, 37; Sall. J. 31, 19; Hor. S. 1, 2, 52; 2, 2, 96 et saep.); Cic. Verr. 2, 5, 13; id. Phil. 2, 27, 67; Hor. S. 2, 3, 300; id. Ep. 1, 7, 88 et saep.:

    propter damna aut detrimenta aliquos miseros esse,

    Cic. Leg. 1, 19, 51;

    so with detrimenta,

    id. Verr. 2, 3, 98;

    with jactura,

    id. Agr. 1, 7, 21: duarum cohortium damno exercitum reducere, * Caes. B. G. 6, 44; cf. Tac. A. 1, 71; id. H. 2, 66; Curt. 8, 4; Frontin. Strat. 2, 5, 31 fin.: damnum dare alicui, to inflict upon one (ante-classical), Cato R. R. 149 (twice); Plaut. Cist. 1, 1, 108; id. Truc. 2, 1, 17; Ter. Andr. 1, 1, 116:

    facere,

    to suffer, sustain, Plaut. Capt. 2, 2, 77 (opp. lucrum); Cic. Brut. 33; id. Fam. 7, 33; 10, 28, 3 al.;

    but also,

    to inflict a penalty, Dig. 9, 2, 30, § 3; Ov. Fast. 5, 311:

    capere,

    Dig. 9, 2, 39;

    and in the alliterative passage: in palaestram, ubi damnis desudascitur, Ubi pro disco damnum capiam,

    Plaut. Bac. 1, 1, 34:

    accipere,

    Hor. Ep. 1, 10, 28; Dig. 39, 2, 25:

    pati,

    to suffer harm, Sen. Ira, 1, 2; Dig. 9, 2, 29 (but damnum pati, also, to permit, put up with harm, Liv. 22, 41, 4; Luc. 8, 750):

    ferre (a favorite expression of Ovid),

    Ov. H. 15, 64; id. F. 1, 60; 2, 522; id. Tr. 3, 8, 34 al.:

    contrahere (of disease),

    id. Pont. 1, 10, 29 et saep.:

    pervenit ad miseros damno graviore colonos Pestis,

    id. M. 7, 552; cf. id. ib. 3, 213;

    8, 777: damna tamen celeres reparant caelestia lunae,

    i. e. of the waning of the moon, Hor. Od. 4, 7, 13:

    naturae damnum,

    natural defect, Liv. 7, 4 fin. —Prov.:

    damnum appellandum est cum mala fama lucrum,

    Pub. Syr. 135 (Ribb.).—
    B.
    Transf., of persons:

    hoc ad damnum (i. e. scortum) deferetur,

    Plaut. Men. 1, 2, 24: cf. ib. 21 and 60; Ov. M. 11, 381; 12, 16; cf. id. ib. 11, 133.
    II.
    Esp. in law.
    A.
    A fine, mulct, penalty, Plaut. Trin. 1, 2, 182; Liv. 4, 53, 7; 7, 4, 2; Gell. 20, 1, 32:

    quis umquam tanto damno senatorem coegit?

    Cic. Phil. 1, 5 fin.:

    eos (leges) morte, exsilio, vinclis, damno coercent,

    id. Off. 3, 5, 23.—
    B.
    Freq. in the terms,
    1.
    damnum injuria (datum), i. e. an injury done to another's beast or slave, for which the lex Aquilia provided compensation, (Caesulenus senex) cum ab Sabellio multam lege Aquilia damni injuria petivisset, Cic. Brut. 34, 131; id. Tull. 4, 8; 5, 11; 17, 41.—
    2.
    Damnum infectum, an injury not done but threatened, and against which the person endangered might require security, Cic. Top. 4, 22; Dig. 39, 2, 3; Plin. 36, 2, 2, § 6 (cf. infectus).

    Lewis & Short latin dictionary > damnum

  • 5 discepto

    discepto, āvi, ātum, 1, v. a. [dis and capio].
    I.
    Jurid. t. t. (lit., to seize hold of and separate; hence, to stop the dispute), to decide, determine, judge a controversy, = dijudicare (cf.: dissero, disputo;

    good prose, but rare): res juste sapienterque,

    Cic. Mil. 9:

    hanc causam si in foro dicerem eodem audiente et disceptante te,

    id. Deiot. 2, 6; cf.:

    ipso exercitu disceptante,

    Liv. 5, 4:

    jus dicebat disceptabatque controversias,

    id. 41, 20; cf.:

    controversias inter se jure ac judicio, aut... bello,

    id. 38, 38 fin.:

    inter populum Carthaginiensem et regem in re praesenti,

    id. 34, 62 fin.:

    inter amicos,

    Plin. Ep. 7, 15, 2. al.:

    FETIALES BELLA DISCEPTANTO,

    i. e. to decide between peace and war, Cic. Leg. 2, 9.—
    * B.
    Beyond the judic. sphere: cum Academici eorum controversias disceptarent, Cic. Tusc. 4, 3, 6.—Far more freq.,.
    II.
    Transf., of the parties themselves: to debate, dispute, discuss, strive.
    (α).
    With de:

    de controversiis jure apud se potius, quam inter se armis disceptare,

    Caes. B. G. 3, 107 fin.; cf.:

    de controversiis suis jure potius quam bello,

    Sall. J. 21 fin.; and see under b:

    non de aliquo crimine sed de publico jure,

    Cic. Balb. 28, 64; cf.:

    de foederum jure verbis,

    Liv. 21, 19:

    de jure vectigalium,

    id. 34, 62:

    de cunctis negotiis inter se,

    Sall. J. 11, 2 al. —Ellipt.:

    damni (i. e. de actione damni) disceptare,

    Dig. 48, 19, 28, § 12.— Pass. impers.:

    quanto periculo de jure publico disceptaretur armis,

    Cic. Fam. 4, 14, 2; 6, 1, 5:

    quorum de re,

    id. de Or. 2, 43, 183:

    de omnibus condicionibus,

    Caes. B. C. 1, 24 fin.:

    de agro cum regis legatis,

    Liv. 34, 62 al. —With ob:

    ob rem pecuniariam cum aliquo,

    Tac. A. 6, 5.—With ad:

    ad aliquem,

    Liv. 8, 23.—
    (β).
    Absol.:

    erat non jure, non legibus, non disceptando decertandum,

    Cic. Planc. 36; so,

    cum palaestritis aequo jure,

    id. Verr. 2, 2, 15; cf.:

    jure potius quam bellum gerere,

    Hirt. B. G. 85 fin.:

    armis,

    Tac. A. 2, 65.— Pass. impers.:

    ut coram imperatore, sicut inter Marcellum Siculosque disceptatum fuerat, disceptaretur,

    Liv. 26, 33; cf. id. 38, 35.— Abl. absol.:

    multum invicem disceptato,

    Tac. A. 15, 14.—
    * B.
    With inanimate subjects:

    in uno proelio omnis fortuna rei publicae disceptat,

    depends upon, is at stake, Cic. Fam. 10, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > discepto

  • 6 infectus

    1.
    infectus, a, um, adj. [2. in-factus].
    I.
    Not made or done, unwrought, unmade, undone, unperformed, unfinished (class.):

    ubi cognovit, opera quae facta infectaque sient,

    Cato, R. R. 2, 1:

    ea, quae sunt facta, infecta refert,

    Plaut. Am. 3, 2, 3:

    et id, quod indicatum non sit, pro infecto haberi oportere,

    Cic. Inv. 2, 27, 80:

    omnia pro infecto sint,

    let all be regarded as undone, Liv. 9, 11, 3:

    infecta pace,

    without having effected a peace, Ter. Eun. 1, 1, 8; Liv. 37, 1, 6; 32, 37, 5: damnum infectum, a loss which has not yet happened, but is only anticipated:

    qui in pariete communi demoliendo damni infecti (nomine) promiserit,

    Cic. Top. 4, 22; id. Verr. 2, 1, 56, § 146; so,

    damni infecti,

    Plin. 36, 2, 2, § 6; cf. Dig. 39, 2, 2; 43, 15, 1, § 5; Gai. 4, 31 al. (for Verg. A. 6, 742, v. inficio):

    infectis iis, quae agere destinaverat, ab urbe proficiscitur,

    without having accomplished those things, Caes. B. C. 1, 33; so,

    re infectā,

    without accomplishing the matter, id. B. G. 7, 17, 5; Liv. 9, 32, 6; Quint. 9, 3, 73; cf.:

    infecta dicta re eveniant tua,

    Plaut. Am. 2, 1, 85:

    infectis rebus,

    Sall. J. 28, 4; Nep. Milt. 7, 5; and:

    infecto negotio,

    Sall. J. 58 fin.:

    victoriā,

    without having gained the victory, Liv. 9, 23, 11:

    argentum,

    uncoined, id. 34, 10, 4; cf.

    aurum,

    Verg. A. 10, 528:

    infecta dona facere,

    to render unmade, to revoke, Plaut. Most. 1, 3, 27:

    infectum reddere,

    to make void, of no effect, id. ib. 4, 3, 23: facta atque infecta, things done and not done, i. e. true and false, Verg. A. 4, 190; Stat. Th. 3, 430:

    rudis atque infecta materies,

    unwrought, Petr. 114:

    telasque calathosque infectaque pensa reponunt,

    unfinished, Ov. M. 4, 10.—
    II.
    Impossible:

    nihil jam infectum Metello credens,

    Sall. J. 76, 1; so,

    mira et paene infecta,

    App. M. 1, p. 111, 25.
    2.
    infectus, a, um, Part., from inficio.
    3.
    infectus, ūs, m. [inficio], a dyeing (post-Aug.).—In abl.:

    lanarum,

    Plin. 8, 48, 73, § 193.

    Lewis & Short latin dictionary > infectus

  • 7 иск о нанесении ущерба

    Универсальный русско-английский словарь > иск о нанесении ущерба

  • 8 ex-superō or exuperō

        ex-superō or exuperō āvī, ātus, āre,    to mount up, tower: exsuperant flammae, V. — To surmount, pass over: iugum, V.: solum Helori, V. —Fig., to be superior, prevail, be conspicuous, excel: si non poterunt exsuperare, cadant, O.: Virtute, V.: violentia Turni exsuperat magis, V.—To surpass, exceed, excel: exuperat eius stultitia haec omnia, T.: Tarquinios superbiā, L.: morum nobilitate genus, O.: (summa) operum fundamenta exsuperatura, i. e. exceed the cost of, L.: cuncta exsuperans patrimonia census, Iu.—To be too much for, overpower, overcome: summum Iovem, C. poët.: sensum omnem talis damni, L.: virīs meas, O.: moras (sc. scalarum), obstacles, V.

    Latin-English dictionary > ex-superō or exuperō

  • 9 īnfectus

        īnfectus adj.    [2 in+factus], not done, unwrought, unmade, undone, unaccomplished, unfinished: pro infecto haberi: omnia pro infecto sint, be regarded, L.: infectum reddet quod, etc., undo, H.: infectā pace dimissi, without obtaining, L.: satis det damni infecti ei, qui, etc., anticipated: infectis iis, quae agere destinaverat, Cs.: infectā re abire, their work undone, L.: infecto negotio revorti, disappointed, S.: argentum, uncoined, L.: facta atque infecta, i. e. true and false, V.: infecta pensa reponunt, unfinished, O.— Impossible: nihil iam infectum Metello credens, S.
    * * *
    infecta, infectum ADJ
    unfinished, undone, incomplete; infecta re = without having accomplished it

    Latin-English dictionary > īnfectus

  • 10 lucrum

        lucrum ī, n    [2 LV-], gain, profit, advantage: hoc paulum lucri quantum ei damni adportet, T.: unius anni: ex publicis vectigalibus lucra facere: improbissima lucra liguriens: lucri bonus est odor ex re quālibet, Iu.: omne id deputare esse in lucro, count as gain, T.: alqd lucro apponere, H.: lucri fieri tritici modios centum, made (as profit): alqd facere lucri, to reap the benefit of, N.: in lucro est quae datur hora mihi, O.: de lucro prope iam quadriennium vivimus, i. e. as by miracle: de lucro tibi vivere me scito, L.— The pursuit of gain, avarice: te demovere lucro, H.: domus ob lucrum Demersa exitio, i. e. avarice, H.— Wealth, riches: Contra lucrum nil valere ingenium, H.: Omne lucrum tenebris alta premebat humus, O.
    * * *
    gain, profit; avarice

    Latin-English dictionary > lucrum

  • 11 prō-mittō

        prō-mittō mīsī    (prōmīstī for prōmīsistī, T., Ct., prōmīsse, Ct.), missus, ere, to let go, put forth, let hang down, let grow: capillum ac barbam, L. —Fig., to set in view, assure beforehand, foretell, predict: mihi alqd de eventu rerum promittendum: ut (di) primis minentur extis, bene promittant secundis.—To set in view, promise, hold out, cause to expect, give hope of, assure: dicebam omnia te promissurum: carmen, H.: opem, O.: ea quae tibi promitto ac recipio: tibi me promittere noli, i. e. do not expect me, O.: domum Iovi promissum, vowed: Laribus cristam galli, Iu.: me ultorem, V.: promitto, spondeo, Caesarem talem semper fore civem, etc.: se remedium adferre tantamque vim morbi levaturum esse promisit, Cu.: de me tibi sic promitto atque confirmo, me, etc.: si quid promittere de me Possum, H.—Ellipt.: qui damni infecti promiserit, i. e. became responsible for possible damage.—To make an engagement, promise to come: ad fratrem: ad cenam mihi, Ph.

    Latin-English dictionary > prō-mittō

  • 12 दामन्


    dāmán
    1) n. m. a giver, donor RV. ;

    a liberal man MBh. XII, 3479 ;
    (dā́-) n. giving, a gift RV. (cf. a-, su-)
    dā́man
    2) m. orᅠ f. allotment, share RV. ;

    3) n. (m. L.) string, cord, rope, fetter RV. AV. ṠBr. MBh. etc.;
    girdle;
    chaplet, wreath, garland for forehead MBh. Hariv. Kāv. ;
    large bandage Suṡr. ;
    a partic. constellation VarBṛS. ;
    N. of a friend of Kṛishṇa = ṡri-d- (cf. below);
    ifc. either in proper N. (cf. āṡā-d-) orᅠ in adj
    (where, after a numeral, the fem. must end in ī e.g.. dvi-dāmnī Pāṇ. 4-1, 27)
    + cf. Gk. δῆμα in διάδημα; δεμνον in κρήδεμνον

    Sanskrit-English dictionary > दामन्

  • 13 द्विदाम्नी


    dvi-dāmnī
    f. (a cow) tied with 2 ropes L.

    Sanskrit-English dictionary > द्विदाम्नी

  • 14 ddamni

    Welsh-English dictionary > ddamni

  • 15 coercio

    cŏërcĭtĭo (in MSS. also coerctĭo, cŏërtĭo, cŏërcĭo), ōnis, f. [coërceo, II.], a restraining, coercing; coercion, restraint, compulsion, chastisement, punishment (not ante-Aug.).
    I.
    Prop.:

    coërcitionem inhibere,

    Liv. 4, 53, 7:

    sine coërcitione magistratus,

    on the part of the magistrates, id. 26, 36, 12: quo modo judex doceri potest, si desit... interpellantis coërcitio, contentio? * Quint. 9, 2, 2:

    servorum,

    Sen. Brev. Vit. 3, 2:

    indignamur aliquā admonitione aut coërcitione nos castigatos, id. Ira, 2, 28, 1: vetustissimi mortalium,... sine probro, scelere eoque sine poenā aut coërcitionibus agebant,

    Tac. A. 3, 26:

    an coërceri... cupidines possent, num coërcitio plus damni in rempublicam ferret,

    id. ib. 3, 52.—
    II.
    The right of coercing or punishing:

    popinarum,

    Suet. Claud. 38:

    in histriones,

    id. Aug. 45; Dig. 1, 21, 5, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coercio

  • 16 coercitio

    cŏërcĭtĭo (in MSS. also coerctĭo, cŏërtĭo, cŏërcĭo), ōnis, f. [coërceo, II.], a restraining, coercing; coercion, restraint, compulsion, chastisement, punishment (not ante-Aug.).
    I.
    Prop.:

    coërcitionem inhibere,

    Liv. 4, 53, 7:

    sine coërcitione magistratus,

    on the part of the magistrates, id. 26, 36, 12: quo modo judex doceri potest, si desit... interpellantis coërcitio, contentio? * Quint. 9, 2, 2:

    servorum,

    Sen. Brev. Vit. 3, 2:

    indignamur aliquā admonitione aut coërcitione nos castigatos, id. Ira, 2, 28, 1: vetustissimi mortalium,... sine probro, scelere eoque sine poenā aut coërcitionibus agebant,

    Tac. A. 3, 26:

    an coërceri... cupidines possent, num coërcitio plus damni in rempublicam ferret,

    id. ib. 3, 52.—
    II.
    The right of coercing or punishing:

    popinarum,

    Suet. Claud. 38:

    in histriones,

    id. Aug. 45; Dig. 1, 21, 5, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coercitio

  • 17 coerctio

    cŏërcĭtĭo (in MSS. also coerctĭo, cŏërtĭo, cŏërcĭo), ōnis, f. [coërceo, II.], a restraining, coercing; coercion, restraint, compulsion, chastisement, punishment (not ante-Aug.).
    I.
    Prop.:

    coërcitionem inhibere,

    Liv. 4, 53, 7:

    sine coërcitione magistratus,

    on the part of the magistrates, id. 26, 36, 12: quo modo judex doceri potest, si desit... interpellantis coërcitio, contentio? * Quint. 9, 2, 2:

    servorum,

    Sen. Brev. Vit. 3, 2:

    indignamur aliquā admonitione aut coërcitione nos castigatos, id. Ira, 2, 28, 1: vetustissimi mortalium,... sine probro, scelere eoque sine poenā aut coërcitionibus agebant,

    Tac. A. 3, 26:

    an coërceri... cupidines possent, num coërcitio plus damni in rempublicam ferret,

    id. ib. 3, 52.—
    II.
    The right of coercing or punishing:

    popinarum,

    Suet. Claud. 38:

    in histriones,

    id. Aug. 45; Dig. 1, 21, 5, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coerctio

  • 18 coertio

    cŏërcĭtĭo (in MSS. also coerctĭo, cŏërtĭo, cŏërcĭo), ōnis, f. [coërceo, II.], a restraining, coercing; coercion, restraint, compulsion, chastisement, punishment (not ante-Aug.).
    I.
    Prop.:

    coërcitionem inhibere,

    Liv. 4, 53, 7:

    sine coërcitione magistratus,

    on the part of the magistrates, id. 26, 36, 12: quo modo judex doceri potest, si desit... interpellantis coërcitio, contentio? * Quint. 9, 2, 2:

    servorum,

    Sen. Brev. Vit. 3, 2:

    indignamur aliquā admonitione aut coërcitione nos castigatos, id. Ira, 2, 28, 1: vetustissimi mortalium,... sine probro, scelere eoque sine poenā aut coërcitionibus agebant,

    Tac. A. 3, 26:

    an coërceri... cupidines possent, num coërcitio plus damni in rempublicam ferret,

    id. ib. 3, 52.—
    II.
    The right of coercing or punishing:

    popinarum,

    Suet. Claud. 38:

    in histriones,

    id. Aug. 45; Dig. 1, 21, 5, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coertio

  • 19 communicatio

    commūnĭcātĭo, ōnis, f. [communico] (several times in Cic., elsewh. rare), a making common, imparting, communicating.
    I.
    In gen.:

    largitio et communicatio civitatis,

    Cic. Balb. 13, 31:

    quaedam societas et communicatio utilitatum,

    id. Fin. 5, 23, 65:

    consilii,

    id. Fam. 5, 19, 2:

    sermonis,

    id. Att. 1, 17, 6: criminis cum pluribus, Tiro ap. Gell. 7, 3, 14:

    nominum,

    i. e. the like appellation of several objects, Plin. 24, 14, 80, § 129:

    juris,

    Dig. 23, 2, 1:

    damni,

    ib. 27, 3, 1, § 14.—
    II.
    In rhet., a figure of speech, = anakoinôsis, in accordance with which one turns to his hearers, and, as it were, allows them to take part in the inquiry, Cic. de Or. 3, 53, 204; Quint. 9, 1, 30; 9, 2, 20 and 23.

    Lewis & Short latin dictionary > communicatio

  • 20 conciliabulum

    concĭlĭābŭlum, i, n. [concilium], a place of assembly, a public place, esp. for public intercourse or traffic; a marketplace, an exchange, a place for courts, etc.: conciliabulum dicitur locus, ubi in conciliam convenitur, Paul. ex Fest. p. 38, 3 Müll.; so Liv. 7, 15, 13; 25, 5, 6; 34, 1, 6, and 34, 56, 2; 39, 14, 7; 40, 37, 3; 43, 14, 10; Tac. A. 3, 40:

    martyrum,

    where their memory is solemnly celebrated, Hier. Ep. 60, 12: spectaculorum, places for public exhibitions, as the theatre, circus, etc., Tert. Spect. 8: damni, in comic lang., for a brothel, Plaut. Trin. 2, 2, 38;

    and, in the same sense, conciliabulum alone,

    id. Bacch. 1, 1, 47.

    Lewis & Short latin dictionary > conciliabulum

См. также в других словарях:

  • damni injuriae actio — /daemnay injuriyiy aeksh(iy)ow/ An action given by the civil law for the damage done by one who intentionally injured the slave or beast of another …   Black's law dictionary

  • damni injuriae actio — /daemnay injuriyiy aeksh(iy)ow/ An action given by the civil law for the damage done by one who intentionally injured the slave or beast of another …   Black's law dictionary

  • damni injuriae actio — (Roman law.) An action for intentional injury to the beast of another …   Ballentine's law dictionary

  • dvi-dāmnī — द्विदाम्नी …   Indonesian dictionary

  • Poena damni —  (лат. наказание осужденных) фраза в схоластической теологии, в наши дни часто интерпретируемая в переносном смысле для указания на положение удаленности от Бога …   Вестминстерский словарь теологических терминов

  • actio damni injuria — /aekshiyow daemnay injuriya/ The name of a general class of actions for damages, including many species of suits for losses caused by wrongful or negligent acts. The term is about equivalent to our action for damages …   Black's law dictionary

  • actio damni injuria — /aekshiyow daemnay injuriya/ The name of a general class of actions for damages, including many species of suits for losses caused by wrongful or negligent acts. The term is about equivalent to our action for damages …   Black's law dictionary

  • actio damni injuria — Civil law action for tort …   Ballentine's law dictionary

  • ad estimationem pretii, damni, lucri, etc — To estimate the price, damage, gain, etc. See 3 Bl Comm 397 …   Ballentine's law dictionary

  • ad executionem decretorum judicii, ad estimationem pretii, damni, lucri, etc — To execute the decrees of the court, to estimate the price, damage, gain, etc. See 3 Bl Comm 397 …   Ballentine's law dictionary

  • nomine damni — Under the name or designation of damages …   Ballentine's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»